sevilen kişiye bir şeyler yazmak

ayrıldıktan sonra 100 sayfalık dolu dolu defter yazdım. bir cümlede alan el veren elden üstündür bu yüzden kadınlar cinsel ilişkide daha dikkatli olmalı yazmıştım. kız kafayı o cümleye takmış ağzıma sıçtı.

tüm her şeyimizi yazdığım ayrı ayrı defterler vardı. şimdi topluyorum hepsini bir defterde. her şeyi en ince ayrıntısına kadar yazıyorum. bir yerlerde kalsın. ileride biz onlara bakıp bakıp vay be neler yaşamışız diyeceğiz. yazın vermeyi planlıyorum. inşallah bitiririm o zamana.

bir süre sonra ulan neler yazmışım böyle diyip tek tek o sayfaları yaktığımı bilirim.

günlüğümün her sayfasında onu anlatırdım uzun uzun ama işte vermek nasip olmadı zaten veremezdim ki utanirdim

yazsam ne olacak.veremiycem ki ona.

cesaret edemeyeceğim bi şey açıkçası. olur da işler kötü giderse o defter beni mahvedebilir çünkü

ne ben yazdım,ne de bana yazıldı.

ben yazdığım her şeyi bir süre sonra tekrar okuyunca bu ne amk hangi ruh haliyle yazdım ben bunları deyip kimse görmeden yırtıp atıyorum. inşallah yırtıp attığım bi anda denk gelmez de sağ salim veririrm defteri.

yiğenime yazıyorum. tüm ilklerini tek tek not alıyorum. ilk kelimesi, ilk yürümesi, ilk okul günü hepsi yazılı. sevgilimiz yok diye sevgimizi gösterebileceğimiz insanlar da yok değil ya.

yaptığım bir şeydir. kara kaplı ve sayfalı bir deftere beyaz kalemle döküyorum içimi. gittiği için beni simsiyah bir sonda bıraktığı için böyle bi deftere yazıyorum. tekrar geldiği zaman ise bu beyaz kalem gibi olacak her şey. bazı yerlerde ucu kırılacak bazı yerlerde köreldiği için kötü yazacak ama beyazlığından ödün vermeyecek. siyahımdaki beyaz olacak. edit: yazmayın arkadaşlar, yazmayın. kimse hiçbir şeyi hak etmiyor

şuan 2. defter bitmek üzere ancak ne bundan haberi var ne de ilerde olacak. o defterler anı kutumda kokup yazıları akıncaya dek, sayfalar birbirine yapışıp açılmayana dek kalacak. içimi dökmeye yetmeyecekler ama hep var olacaklar.

yazdım, yazdım... bütün sevdiği şiirleri bütün sevdiğim şiirleri. onsuz nasıl günlerimin geçtiğini tarih atarak yazdım. hatta sayfalarında sigara söndürdüm. külleri kirletti defterimi, ama olsun dedim illa bigün okur bunlari görür dedim, 2 yil geçti ve ben ağlaya ağlaya sigara söndürdüğüm sayfaları yırtıp attım. onun hiçbir zaman haberi olmadi.

bana yaptığı kötülükleri unutup da onu yeniden sevmeyeyim diye defter yazmıştım bir zamanlar.bu da dahil mi ?

ben bi sayfa yazana kadar terkediliyorum ya kağıt israfı.

aşk değil ama hayatımda değer verdiğim bir kişiye yazdım nasıl desem hiçbir akrabalığım olmayan ama annem gibi vazgeçilmez gördüğüm birine. kimseye anlatamadıklarımı anlattım. pişman da değilim bu dünyada bir tek ona güvenmek yaptığım en doğru şey hala. hep istemişimdir birinin de bana aklından o an geçen şeyleri yazabilme, söyleyebilme cesareti göstermesini, bana o kadar güvenmesini. bence mükemmel bir armağan.

bir yılı tamamladığımız gün için hazırladığım defteri kartonlara aktarmıştım resimlerle süslemiştim ,gecemi gündüzüme katıp bütün anılarımızı fotoğraflarıyla defter yapmıştım,o gün terk etti beni ,defter de emeklerim de çöp oldu...

onu sevdiğimi anladığım zamanlar almıştım bir defter. her gün yazdım hislerimi, sevişimi, kıskanışımı, kızışımı, mutluluğumu... uyuyakalıp yazamadığım günler için kendimi suçladım hep, uyandığımda suçlu hissettim. yeri geldi en güzel sözleri söyledim, yeri geldi bağırdım. yazdım da yazdım... biliyordum bir gün ona verecektim o defteri. olmadı veremedim, sevemedi beni, tanımak isteyemedi. kafasına atasım geldi çoğu zaman o defteri. "al bak nasıl sevdim seni, değdi mi gerizekalı?" diye. bazen yakasım geldi. o benim kalbimi yaktı çünkü. defterle yok olsun istedim yapamadım. denize atayım en sevdiğim şey ve en sevdiğim buluşsun dedim. kıyamadım. hala duruyor bende, dolabımda... ileride çocuklarıma okutmayı planlıyorum, benimle bir sırları olsun bana karşı rahat olsunlar diye. annem de bize yapmıştı vaktinde.

yazdıkça her satırda sevgim daha da çok kabarıyor benim o yüzden her ay yazmaya çalışıyorum

yazıyorum da asla okuyamayacak olması canımı çok yakıyor be.

yazarsin fakat bi önemi olmaz .

vardır benimde defterim. kişinin kendiisne vermek için değil kendim yazarim öyle durur. yeri gelir yakarim. çok yaktım şiirler . günceler.. sonra siyah bir defter aldım kendime ve beyaz kalem bir zaman önce. .hepsinden özel . öyle ki ;. öyle birini yazayım ki buraya tüm siyahımı tüm karanlığımı aydınlatan bir beyaz olsun diye.. 2 sene oldu alalı defteri. hala boş...

bana doğum günümde gönderdiği defter vardı, ilk sayfasını doldurduğu ve geri kalan sayfaları da benim doldurmam gerektiğini düşündüğüm defter. her zaman olmasa da bazen yazardım ama en samimi duygularımla yazdım hep, en derinlerde olanları yazdım. onun doğum gününe 1 ay kala ayrıldık ama ben yine de doğum gününde göndermek istedim, uzakta olduğu için kargoyla tabiki ama bi arkadaşına göndericem o vericek ona. ama arkadaşından öğrendim ki yeni bir sevgilisi varmış falan:) doğum gününü beraber kutlamışlar falan:) ben o defteri ağlayarak çöpe attığım günü asla unutamıyorum sözlük

durun lan şuraya üçbeş bişey yazayım.. tamam kabul ediyorum çok büyük piçlik yapmış olabilirim ama bu kalbimide götürmen anlamına gelmez.kızım öyle bie gittinki düzelemiyorum.daha düne kadar kızlarla sohbet dahi edemiyodum yavaş yavaş düzeldim.tam 2 sene oldu borumu amk.yüzünü sesini göremiyorum.okadar özledimki gölgene bile razıyım.neyse senin mutlu hayatını daha fazla bölmiyim.bir kez daha özür dilerim,ellerinden,saçlarından sağ tarafında fazla kirpik olan gözlerinden.belki seninle evlenirdik lan..seni bilmemde ben evlenirdim.

yazdıkları değil, yazıp da sildiklerim önemlidir..

ne yazayım ki be sözlük. ne bende umut kalmış. ne onda hatrına kalır bişeyler. yazsam nolur, yazmasam nolur? okusa nolur , okumasa nolur? dönse nolur, dönmese nolur?

aylar önce bıraktım,sen ne yazarsan yaz karşındaki haketmediği sürece yazmanın bi anlamı yoktur, olan sadece sana olur

vardır benimde defterim. kişinin kendiisne vermek için değil kendim yazarim öyle durur. yeri gelir yakarim. çok yaktım şiirler . günceler.. sonra siyah bir defter aldım kendime ve beyaz kalem bir zaman önce. .hepsinden özel . öyle ki ;. öyle birini yazayım ki buraya tüm siyahımı tüm karanlığımı aydınlatan bir beyaz olsun diye.. 2 sene oldu alalı defteri. hala boş...

her cümleyi iyi ki varsın demekle anlatabilirsin ama daha fazlasını yazarsın yazdıkça sevgi artar yazdıkça yazası gelir insanın

beni terk ettiği günden beri yazıyorum, gönül isterdi ki 1 ay 1 hafta boyunca nasıl üzüldüğümü değilde aylardır onunla nasıl mutlu olduğumu yazayım, olmadı, canı sağolsun

yazdıklarım bana dert oldu. arada okuyan arkadaşlarıma hüzün oldu. yazdıklarım oldu da onun bi boktan haberi olmadı.

sana şiirler okumak şarkılar söylemek isterdim ama malum sesim biraz kötü ama sen gözlerime bir baksan sevda türküleri duyarsın yüreğimden ben şimdi bunları sana söyleyemem biraz çekingenim aslına bakarsan aylardır seni görmediğimden sesini duymadığımdan alıştım sayılır yokluğuna tek sorun başka biriyle hayal kurmak isteyipte kuramayışım öyle bir işlemişsin ki içime senin olmadığın hayal kuramıyorum en olmadık yerden çıkıyorsun sen bu kadar imkânsız olmasaydın keşke o zaman daha az severdim seni belki oyuncağından sıkılmış bir çocuk gibi atardım seni ücra bir köşeye neyse en azından görmüyorum seni daha fazla yanmıyor içim sadece en son yaktığın kadar içimdeki ateş. bir gün biri çıkıp senin izlerini silecek diye bekliyorum yani anlayacağın ara sıra gülüyorum bazen de bir sezen aksu şarkısı gibi hüzünleniyorum sen bana hiç iyi gelmedin

ben benimkine anlatmaya çalışıyorum kendisi biraz kalın kafalı diyorum ki ölüm var bu kadar takılma bazı şeylere hep aynı şeyleri söylüyorsun diyor bigün dediğim olucak sonrası sıkıntı işte (bkz: kıymet bilmek)

arkadaşlar ona yazdığım şiirlerden birini sizinle paylaşmak istedim.o da okuyacak birgün biliyorum.yorumlarınızı bekliyorum. görünce seni nefes dahi alamazken rüyalarım bana intihar değil mi peygamberi bile birkez görmüşken hergün seni görmek günah değil mi hasretle çekerken uyku vaktimi uyanmak kıyametim değil mi seni gül bahçelerinde ararken güzel kokun menekşede çıkar garip değil mi gaflete düşsem bir an unutsam seni keşke sen de bir an hatırlasan beni seviyorum seni nida.

ona yazmak için bi defter bi de kalem aldım. kalem mürekkebi çok dağıtıyor. yazmıyorum.

sevmiyor ki seni ne diyebilecen?

güldüğünü ilk kez gördüğümden beri bir sürü şey yazdım. şayet bir gün yollarımız kesişirse hepsini teker teker okuyacağım gönül dünyamın ekvatoruna.

sevdiğim şiirleri ve beğendiğim yazıları topladığım defterlerim var. bir gün o defterleri benim için özel olan birine vermeyi diliyorum. umarım gerçek aşkımı bulurum.

ona aşık olduğumu anladığım gün yazmaya başladım. sabahlara kadar konuşurduk hiç susmasın isterdim. her cümlesine taptığım adam diye başladım yazmaya başları bahar havası gibidir defterin sayfalarının sonrası gidişiyle başlayan soğuk kış günleri.annem bulmuş bir gün okurken ağlamış sen mi yazdın bunları dedi evet anne dedim sen hiç üzgün durmuyordun kızım neler yazmışsın böyle dedi sonra sustuk ben defteri alıp odama gittim. herkes neşemi bilir benim ondan annemin şaşkınlığı da galiba neyse yazmaya devam ettim her sayfada soğuk kış günleri yakarsam belki ısınırım geçer dedim ve buna inandım yaktım her sayfasının kül oluşunu bile izledim ama benim kışım hiç bitmedi...

seni çok seviyorum.

o uzaktayken ona bir defter tutmuştum gün gün yaziyodum sonra ayrilmamiza rağmen istedi defteri benden bende verdim. ve bana söz verdi saklayabildiği kadar saklayacagina ama sonra bazi olaylar oldu yirtip atmasini istedim ama ne yapti hala bilmiyorum ama hala sakliyor mu deli gibi merak ediyorum ve hic bir zaman ögrenemicem galiba..

ben yazmıyorum o da okumuyor ayrıca sevdiğimde yok

yüreğini sevdim cancağızım daha sözüm yok.

olsa da yazsak

tek tik olduğundan hiç bi şey

hayatımın kısa özeti --- spoiler --- nasılsın knk --- spoiler ---

yolun açık olsun ve hep mutlu ol. hatta beraber mutlu olalım.

sana yazmak istiyorum canımın colliği ama her yerden engel var

yazarak acımızı hafifletelim derken yaşanılanları bi kere daha anımsayıp duygularımıza bi kere daha yenik düştüğümüz olay

çok canım yanıyor. ama asla ona kızmadım haberi bile yok onu sevdiğimden, bir şekilde artık konuşmuyoruz. şimdi onunla konuşmadığım zaman bir eksiklik hissediyorum. sanki ölmüş de bir daha konuşamayacakmışım gibi bir eksiklik... o kadar alışmışım ki onunla konuşmaya, o sadece nasılsın diye sorsa ben iyi olacağım. onu tanıdığım için, kendimi şanslı hissediyorum ama bir daha asla onun gibi birini tanıyamayacakmışım gibi de çaresiz. garip.

aklım seni çoktan unuttu fakat kalbim seni her geçen gün daha çok seviyor keşke buna tanık olabilseydin...